Śmiertelność danej populacji jako całości jest przewidywalna z wysokim stopniem prawdopodobieństwa, dlatego towarzystwa ubezpieczeń na życie mogą dokładnie przewidzieć wysokość przyszłych wypłat dla właścicieli polis. Inwestują zatem w długoterminowe aktywa, które nie są szczególnie płynne – takie jak obligacje przemysłowe, hipoteki przedsiębiorstw oraz – częściowo – obligacje komunalne. Istnieją dwie podstawowe formy polis ubezpieczeniowych na życie: ubezpieczenie bezterminowe (takie jak ubezpieczenie na całe życie, ubezpieczenie uniwersalne czy ubezpieczenie zmienne) oraz na okres krótszy niż całe życie (ubezpieczenie okresowe). Polisy bezterminowego ubezpieczenia na życie mają stałe składki przez cały okres trwania polisy. W początkowych latach trwania polisy wysokość składki ubezpieczeniowej jest wyższa niż wielkość potrzebna do ubezpieczenia na wypadek śmierci, ponieważ prawdopodobieństwo zgonu jest niskie. Dzięki temu początkowo wartość polisy w gotówce wzrasta; by w późniejszych latach zmaleć, ponieważ stała składka spada poniżej wielkości potrzebnej do ubezpieczenia na wypadek śmierci, której prawdopodobieństwo staje się coraz wyższe. Właściciel polisy ubezpieczeniowej może wziąć pożyczkę w ciężar oczekiwanej wypłaty lub zażądać wypłaty, unieważniając polisę.