Formą wyjściową przy tworzeniu czasu teraźniejszego jest bezokolocznik. Bezokoliczniki polskie zakończone są zawsze na -ć, natomiast niemieckie kończą się zazwyczaj na -en. Odmiana czasownika w czasie teraźniejszym następuje po odrzuceniu końcówki bezokolicznika -en. Do otrzymanego tematu czasownika dodajemy stałe końcówki. Istnieją czasowniki, które w swej odmianie wykazują odstępstwa od tej zasady. U niektórych czasowników występuje zmiana samogłoski tematowej w drugiej i trzeciej liczbie pojedynczej. Niekiedy samogłoska tematowa czasownika otrzymuje w drugiej i trzeciej osobie liczby pojedynczej przegłos. Wszystkie zmiany samogłosek tematowych dotyczą tylko drugiej i trzeciej osoby liczby pojedynczej. Liczba mnoga odmienia się normalnie, zgodnie z formą bezokolicznika i schematem końcówek. W języku tym występują również czasowniki modalne, czasowniki złożone, czasowniki zwrotne. Wyróżniamy też wiele czasów niekiedy ciężkich do ogarnięcia dla dzieci. W tych czasach w szkołach jest nauczanie wielu języków.
