STADION KLUBU SPORTOWEGO RESOVIA W RZESZOWIE

2006-2007, STADION LEKKOATLETYCZNO-PIŁKARSKI, HALA TRENINGOWA I HALA SPORTOWA (HOKEJOWO-SIATKARSKA) W KOMPLEKSIE SPORTOWYM „RESOVIA PARK”
INWESTOR: KLUB SPORTOWY RESOVIA
LOKALIZACJA: RZESZÓW
Ilość miejsc na stadionie: 19000
Ilość miejsc w hali sportowej: 3000
Ilość miejsc w hali treningowej: 375
Miejsca postojowe 1450 (700 w podziemnym parkingu)
ZESPÓŁ AUTORSKI:
dr arch. Mariusz Twardowski, arch. Wojciech Wokan, dr arch. Mariusz Pers
WSPÓŁPRACA:
arch: Paweł Syposz, arch. Agnieszka Lamot, arch. Marta Dul, stud. arch. Mikołaj Fischer, stud. arch. Jakub Dudek, stud. Paweł Giemborek
KONSTRUKCJA:
mgr inż. Kazimierz Fischer

 

Stadion lekkoatletyczno-piłkarski posiada kształt owalny, powtarzający plan bieżni okólnej. Główną bryłę przenikają kubiczne formy, w kontrastowym czerwonym kolorze, podkreślając wrażenie trójwymiarowości i eksponując grę światła na elewacjach. Kolory nie zostały wybrane przypadkowo, przypominają one o biało-czerwonych barwach Resovii. Okna ułożone rytmicznie na elewacjach usytuowane zostały na piętrze. Wysunięte czerwone „kostki”-wykusze są nie tylko elementami kompozycji na tle białej elewacji, ale również są elementami funkcjonalnymi. Znajdują się w nich części pomieszczeń. Przykładowo, w części hotelowej, kilka pokoi, przy których zaprojektowano „kostki”, tworzy dzięki większej powierzchni apartamenty.
Podstawą projektu stadionu jest jego wielofunkcyjność. Oprócz boiska do piłki nożnej o wymiarach 105,0 x 68,0 m oraz bieżni okólnej zakłada powstanie bieżni prostej o dł. 110m. Część sportowa posiada zaplecze obsługujące zawodników. Zaprojektowano również hotel, część handlowo-usługową, konferencyjną, przeznaczoną dla dziennikarzy, komentatorów oraz vipów. Poszczególne strefy są od siebie niezależne poprzez wydzielenie komunikacji. Projekt uwzględnia istniejącą część obiektu i zakłada etapowość realizacji.
Przekrycie trybun stadionu tworzą dźwigary główne wspornikowe stężone w 3 miejscach pośrednimi dźwigarami stężającymi. Dźwigary główne i dźwigary pośrednie stężające projektuje się jako kratownice przestrzenne o przekroju czworokąta.
Hala sportowa stanowi kształt prostopadłościanu nieforemnego. Elementami dominującymi są cztery wieże umieszczone w narożnikach budynku, stanowiące podstawę komunikacji między parterem, a piętrem o funkcji usługowej. W elewacjach budynku usytuowano ściany w taki sposób, aby „wymijały” siebie nawzajem. Ten pozorny labirynt prowadzi z dwóch stron do wejść głównych oraz kas. Okna mają postać niewielkich otworów i nie zaburzają koncepcji hali jako jednolitej bryły.
Głównym założeniem planu jest dwufunkcyjność obiektu. Mogą się tu odbywać zarówno mecze hokejowe jak i piłki siatkowej. Budynek posiada bogate zaplecze obsługujące sportowców oraz kibiców.
Przekrycie lodowiska o wymiarach 66,0 x 65,8m tworzy kratownica strukturalna typ d-o o dwóch równoległych siatkach prętów: górną i dolną oraz krzyżulce łączące węzły obu siatek. Odległość między siatkami jest równa grubości przekrycia i wynosi 2,60 m kwadratowe oczka siatki dolnej mają wymiary 3,0 x 3,0m, natomiast oczka siatki górnej 2,12 x 2,12m.
Hala treningowa klubu sportowego Resovia stanowi zaplecze dla stadionu. Daje przede wszystkim możliwość organizowania treningów poza sezonem, ale także różnego rodzaju zawodów dzięki różnorodności wyposażenia w urządzenia sportowe.
Bryła obiektu posiada kształt prostopadłościanu o podstawie zbliżonej do kwadratu. Pasmowo umieszczone otwory okienne oraz przeszklenia podkreślają horyzontalną formę budynku. Elementami dominującymi są wieże, nawiązując do tych usytuowanych w obiektach stadionu i hali sportowej. W wyższej wieży, na poziomie +1, mieści się restauracja. Pod halą zaprojektowany został parking podziemny, który należy do ogółu obsługującego kompleks „Resovia Park”. W podziemiu usytuowane zostało również zaplecze przeznaczone na użytek sportowców w postaci szatni, toalet, pryszniców i pomieszczeń magazynowych.
Przekrycie hali tworzą dwie kratownice strukturalne typ o dwóch równoległych siatkach prętów: górną i dolną oraz krzyżulce łączące węzły obu siatek.